منبع: Huffingtonpost
ترجمه: یارا
«خودت را دوباره شارژ و مقاومت کن» شبکه‌ای از کنشگران حامی ایده خودمراقبتی است که در عین حال که در حوزه‌های مختلف برای دستیابی به عدالت اجتماعی تلاش می‌کنند، و برای حفاظت از حقوق بشر بسیج می‌شوند، به مسئله سلامت روان در کنشگری هم اهمیت می‌دهند. ایده اصلی تشکیل این گروه به سریان جنکینز، کنشگر اهل لندن، می‌گردد که پس از صدور فرمان ممنوعیت ورود پناهجویان و مسافران مسلمان به آمریکا توسط دونالد ترامپ، تصمیم گرفت نگاه همه‌شمول‌تری به موضوع کنشگری و بسیج‌گری برای تغییر داشته باشد.
جنکینز به هافینگتن‌پست گفت که بعد از صدور این حکم، «چندین ساعت را در تنها در اتاقم گریه می‌‌کردم. احساس بی‌مصرفی، گم‌شدگی و خستگی می کردم.»
او توضیح می‌دهد که چگونه این خبر باعث شد نگاه جامع‌تری به بسیج‌گری داشته باشد: «خیلی از ما در زندگی شخصی‌مان هم بطور روزانه مسائلی داریم که باید با آن‌ها سروکله بزنیم، به خصوص برای زنان رنگین‌پوست، زنان ترنس، افراد دارای ناتوانی، مسلمانان و دیگران گروههای اقلیت مورد هدف، این مسائل بیشتر است. گاهی اوقات احساس می‌کنید که تمام جهان علیه شماست و توان کافی ندارید که در این‌باره کاری بکنید. آنچه واقعا در آن لحظه می‌خواستم این بود که در کنار آدم‌هایی باشم که انرژی و توانشان را به سمت تغییرات اجتماعی و کنشگری هدایت می‌کردند، این‌که بتوانم راحت در مورد مشکلات این زندگی با آن‌ها حرف بزنم و در میان آدم‌هایی آرامش داشته باشم که می‌دانستم درکم می‌کنند.»
او که نزدیک به یک‌دهه است در حوزه‌های عدالت اجتماعی، اینترسکشنالیتی و سلامت روان فعالیت می‌کند، خودش افسردگی و اختلال اضطراب پس از سانحه را تجربه می‌کند، و بهتر از هرکسی می‌داند که کنشگری می‌تواند بر سلامت روان و تندرستی تاثیر بگذارد: «خیلی ساده است که آن‌قدر درگیر مبارزه در راه عدالت و برابری و حقوق دیگران شوید که مراقبت از خودتان را به کلی فراموش کنید و در نتیجه سلامت روان‌‌تان را از دست بدهید. سال‌های زیادی طول کشید تا در نتیجه درس‌های سختی که یاد گرفتم، متوجه شوم که باید به تندرستی خودم هم فکر کنم و هنوز هم گاهی در این مورد اشتباه می‌کنم.»
اعتراض کردن و سازماندهی برای تظاهرات‌ها و تجمعات، چیز جدیدی نیست، اما در برخی مناسبت‌ها و وقایع، بسیج جهانی علیه برخی موضوعات و سرعت برگزاری تجمعات بی‌سابقه است. با این‌که گاهی صدها هزار نفر در سراسر جهان در اعتراض به یک موضوع بسیج می‌شوند، اما همراه با اشتیاقی که برای کنشگری و مبارزه برای عدالت اجتماعی وجود دارد، برخی با خطرات و هزینه‌هایی مواجه می‌شوند. درحالی که ما وظیفه داریم برای ارتقا و حفاظت از حقوق بشر بسیج شویم، به همان اندازه مهم است که به مسئله سلامت روان در کنشگری نیز اهمیت دهیم.
مارک ویلیامسون، مدیر «اقدام برای شادی» نیز می‌گوید: «کسانی که زندگی‌شان را صرف کار کردن بر مسائل اجتماعی می‌کنند، معمولا برایشان بسیار دشوار است که از این کار دست بکشند چون به اهداف فعالیت‌شان بسیار متعهد هستند و خودشان را وقف اهداف‌شان می‌کنند هستند.»
اما به نظر او، خودمراقبتی برای کنشگران بسیار مهم است و به آن‌ها کمک می‌کند در مبارزه‌شان موثرتر باشند: «وقتی نسبت به خودتان با شفقت رفتار می‌کنید. سطح استرس‌تان را مدیریت می‌کنید، و به اندازه کافی می‌خوابید، در موقعیت بسیار بهتری برای ایجاد تغییرات پایدار قرار می‌گیرید. وقت گذاشتن برای مراقبت از خود می‌تواند میزان انرژی، تمرکز، تصمیم‌گیری، همدردی، روابط و همین‌طور وضعیت کلی تندرستی جسمانی و روانی‌تان را بهبود دهد.»
روبرت هاجینسون، مربی و مشاور تندرستی، که شرکت «زندگی معتبر» را اداره می‌کند، سلامت روان کنشگران را در خطر می‌بیند. او می‌گوید: «در حالی که کنشگری می‌تواند بسیار رضایت‌بخش و باارزش باشد، کنشگران ممکن است با تهدیدات فیزیکی، یا تهدیدهای امنیتی به دلیل باورها و هویت‌شان شوند که می‌تواند منجر به ناامیدی و فرسودگی‌شان شود. پاسخ بدن به این تهدیدات در گذر زمان منجر به اضطراب، استرس و کاهش توانایی شناختی می‌شود. کنشگران همچنین ممکن است احساس خشم و عصبانیت کنند. خشم برای مدت کوتاهی می‌تواند انگیزاننده باشد، اما خشم نمی‌تواند در درازمدت نیروی محرکه پایدار بماند.»
جانی بنجامین، ۳۰ ساله، کنشگر شناخته‌شده در حوزه سلامت روان است که پس از این‌که یک غریبه در سال ۲۰۰۸ او را از خودکشی نجات داد، وارد حوزه کنشگری شد. به نظر بنجامین کار یک کنشگر هرگز متوقف نمی‌شود. او کاملا نسبت به بی‌عدالتی‌های مربوط به سلامت روان در جامعه آگاه است. او می‌گوید: «شما می‌خواهید به همه کمک کنید. هر روایتی از آدم‌ها و مبارزه‌شان، قلبم را می‌شکند و می‌خواهم مشکل‌شان را حل کنم. مردم همیشه می‌گویند که نمی‌توانی به همه کمک کنی و همه جهان را عوض کنی اما فکر کنم می‌توانم.»
برای بنجامین که در بیست‌سالگی با تشخیص اختلال اسکیزوافکتیو مواجه شد، این تعهد، عوارض خودش را دارد که اغلب شب‌ها به سراغش می‌آید: «به خاطر وضعیت سلامت روان خودم، از این تصور که می‌توانم همه جهان را نجات دهم تا مرحله فروپاشی در نوسان هستم و بعد قادر نیستم که در طول یک شبانه‌روز حتی از در خانه‌ام بیرون بروم.»
ایزابل آدوماکوه، ۲۴ ساله، بازیگر و نویسنده، کنشگری را «فرسوده‌‌کننده» توصیف می‌کند، چه به دلیل نزدیک بودن به مسائل و مشکلات، یا مقابله با ترول‌ها و سروکله زدن با تجربه‌های شخصی روزانه از تقاطع شخصی ستم‌ها.
او می‌گوید: «واقعیتهای موضوعی که برای آن مبارزه می کنید، اغلب اضطراب‌آور است. خواه خشونت خانگی باشد، یا کاهش بودجه‌های رفاهی معلولان، نژادپرستی نهادینه‌شده و سیاست‌های سخت‌گیرانه بی‌رحمانه. با آگاه و فعال ماندن در چنین حوزه‌هایی، شما خودتان را در معرض حقایق غم‌انگیز و ناراحت‌کننده قرار می‌دهید و بسیار مهم است که بدانید این موضوع برایتان عوارضی در پی خواهد داشت.»
به نظر ویلیامسون، نیاز به خودمراقبتی را به سادگی با اصل ماسک اکسیژن می‌توان توضیح داد: «اول ماسک اکسیژن خودتان را بگذارید و بعد در وضعیت بهتری برای کمک پایدار به سایرین قرار دارید.»
چند توصیه مهم برای انجام خودمراقبتی
حقوق اولیه را برای خودتان فراهم کنید
هاجینسون می‌گوید:«ورزش، غذای مغذی و خواب کافی، سلامت جسمانی را ارتقا می‌دهد و انجام منظم ذهن‌آگاهی تندرستی روان را ارتقا خواهد داد. تمرین‌های ذهن‌آگاهی، شفقت و قدردانی به ویژه در کاهش استرس، اضطراب و افزایش مثبت‌اندیشی، خلاقیت و تمرکز مفید هستند.»
بنجامین می‌گوید: «برای من ذهن‌آگاهی خیلی مهم است. هر روز ساعت چهار صبح بیدار می‌شوم در حالی‌که مغزم مدام وزوز می‌کند! ذهن‌آگاهی به من کمک می‌کند تا این همهمه را متوقف کنم. از طریق یوگا، یا شنا کردن یا پیاده‌روی می‌توانم افکار مزاحم را برای مدتی از ذهنم خارج کنم و کمی آرامش ذهنی پیدا کنم.»
با خودتان مهربان باشید
ویلیامسون می‌گوید: «به خودتان خیلی سخت نگیرید. این به معنای زیاده‌خواهی یا خودشیفتگی نیست، بلکه به این معناست که همان مهربانی و شفقت را که به دیگران روا می‌دارید، به خودتان هم نشان دهید.»
بدانید که چه زمانی باید کار را متوقف کنید
جنکینز می‌گوید: «من یک دوش طولانی و داغ گرفتم. خیلی به نظر ساده می‌رسد، اما همین عمل زیر دوش بودن یعنی که نمی‌توانم پای تلفن یا لپ‌تاپ باشم که همه کارهای کمپین و کنشگری‌ام انجام می‌دهم. همین عمل ساده مرا مجبور می‌کند که کمی از کار فاصله بگیرم و در لحظه باشم.»
شبکه حمایت قوی داشته باشید
یانگ می‌گوید: «نمی‌توانم تاکید کنم که وقتی کنشگری مشارکتی باشد، چقدر همه چیز بهتر است، چه جنبه‌های خوب و چه جنبه‌های بد آن. این مشارکت می‌تواند به معنای یک گروه سازماندهی در فیس‌بوک، یا یک رشته نوشته روی پلاکاردهای بامزه و خندهدار، یا فقط نوشیدن یک قهوه و حرف زدن از موضوعات مختلف با هم باشد. من این‌جا هستم که به مردم کمک کنم، بنابراین دیدن مردم به من کمک می‌کند.»
کارهای مورد علاقه‌تان را انجام دهید
هاجینسون می‌گوید: «مهم نیست که کنشگران چقدر مشتاق اهداف‌شان هستند، آن‌ها باید گاهی به خودشان استراحت دهند و بر فعالیتهای غیرمرتبط لذت‌بخش تمرکز کنند که حس خوبی به آن‌ها می‌دهد تا بتوانند باتری‌های مثبت‌شان را دوباره شارژ کنند.»
یانگ می گوید: «سعی می‌کنم که در مورد چیزی که از آن لذت می برم، قضاوت‌گر نباشم. من «پوکمن گو » بازی می کنم. دیگر از آن خجالت نمی کشم. قدردان چیزی هستم که خوشحالم می‌کند، البته تا زمانی که تمام وقت آزادم را نگیرد.»