۲۵نوامبر امسال، روز جهانی منع خشونت علیه زنان، برای زنان ایرانی اهمیت بیشتری دارد. آنان به عنوان رهبران انقلاب فمینیستی، با خواندن سرود «زن، زندگی، آزادی» به مبارزه‌شان علیه سرکوب، خشونت و تبعیض سیستماتیک ادامه می‌دهند.
کشته شدن مهسا امینی توسط پلیس امنیت اخلاقی انقلابی در شهریور ۱۴۰۱، منجر به بروز اعتراضات کشوری شد و زنان از آن زمان در خیابان‌ها مانده‌اند. انقلابی که با زن‌کشی دولتی، خشونت و تحمیل حجاب اجباری جرقه زد، اکنون به قیام‌های گسترده ضدحکومتی و مطالبه تغییر اساسی تبدیل شده است.
اما متاسفانه جنبشی که با نام و برای حمایت از زنان آغاز شده است، برای زنان ناامن شده است و زنان معترض به کرات در اعتراضات، بازداشت‌ها و بازجویی‌ها مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند.
در یک‌سال گذشته، زن‌کشی به عنوان عریان‌ترین شکل خشونت علیه زنان، در تعداد و آمار هشداردهنده‌ای در کشورهای مختلف منطقه اتفاق افتاده است. مصر، سوریه، عراق، لبنان، اردن، ایران، ترکیه، و کویت کشورهایی بوده‌اند که قتل زنان در آنان منجر به اعتراضات اجتماعی گسترده‌ای در جامعه شده است. در جولای زنان مدافع حقوق بشر در خاورمیانه و شمال آفریقا کارزاری برای آگاهی‌رسانی نسبت به افزایش زن‌کشی راه‌اندازی کردند که شامل اعتصاب، تجمع و تظاهرات می‌شد.
در فلسطین هم که سال‌هاست زنان هم‌‌دوش مردان علیه اشغال کشورشان مبارزه می‌کنند، در ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۹ برای اولین بار هزاران زن در خیابان‌های دوازده شهر علیه افزایش روزافزون خشونت‌های مبتنی بر جنسیت اعتراض کردند و از آن زمان تاکنون اعتراض علیه خشونتی که زنان فلطسینی تجربه می‌کنند، به شیوه‌های مختلف ادامه یافته است.
در چنین شرایطی، شدت سرکوب و برخوردهای امنیتی با زنان و گروه‌های فمینیستی در سراسر منطقه روزبه‌روز بیشتر می‌شود. دولت‌های منطقه تلاش می‌کنند فضای فعالیت مدنی را محدودتر و جامعه مدنی مستقل را از میان ببرند. دولت‌ها می‌خواهند حقوق اساسی شهروندان برای اعتراض‌های مسالمت‌آمیز را از آنان بگیرند و به افرادی که برای تغییرات مثبت تلاش می‌کنند، هزینه‌های بیشتری تحمیل کنند.
با بسته‌تر شدن فضای فعالیت جامعه مدنی، بسیاری از گروه‌های زنان برای ادامه فعالیت‌هایشان و آگاهی‌رسانی عمومی به فضاهای آنلاین رو آورده‌اند. اما حتی این فضاها هم برای زنان امن نیستند، و زنان از حملات بی‌وقفه و اذیت و آزار انلاین در امان نمانده‌اند. در لبنان شدت این آزارها به حدی بوده است که در ماه دسامبر ۲۰۱۹، زنان به خیابان‌های بیروت آمدند و علیه افزایش خشونت و آزارهای آنلاین و هدف‌گیری زنان شعار دادند.
۱۶ روز نارنجی، فرصتی است برای حرف زدن و هم‌بستگی علیه اشکال مختلف خشونتی که زنان تجربه می‌کنند. ما نیز در این شانزده روز از اشکال مختلف خشونتی حرف می‌زنیم که زنان در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا تجربه می‌کنند.